شعر و درد دل

شدی همپای من در کوچه های سرد و یخ بسته *** تو همچون کوهسار ارام و من همچون نسیمی از وزش خسته

شعر و درد دل

شدی همپای من در کوچه های سرد و یخ بسته *** تو همچون کوهسار ارام و من همچون نسیمی از وزش خسته

ورسک

  بنام دوست

 

                                    

23/6/80

***تکرار لحظه ها چه شگفت انگیز است***

 

" سکوتم از رضایت نیست"  این جمله ای بود که مینی بوس حامل من و دیگر دوستان و بچه محله هایم نوشته شده بود

<  بار دیگر سفری به ورسک >

انگار همین دیروز بود که برای اولین بار به ورسک آمدم و تقریبا با همین جمع . البته نه خود محل ورسک بلکه یکی از مناطق ییلاقی ورسک. الان من روی یک تپه دور از همه بچه ها نشسته ام و بجز بچه ها که مشغول بازی فوتبال هستند همه چیز را تحت نظر دارم .

در سمت راست من و جلوی من درختهای جوان قرار گرفته اند به طوری که داخل دره را نمی توانم ببینم و فقط دامنه های سر به آسمان کشیده را در جلو و راست خودم دارم.

اما در سمت چپ من فضای دید بسیارزیاد است و من ده یازده خانه ییلاقی و داخل دره را به طور کامل می بینم.

بگذریم الان هوا آفتابی و خیلی خوب است و باد لطیفی هم می وزد و هم اکنون که این نوشته را می نویسم سروصدای بچه ها خوابیده و معلومه که برای خوردن ناهار به خانه های ییلاقی رفته اند .

اینها را می نویسم که در خاطرم بماند که امروز و این لحظه بر من چه گذشت .

احتمالا ما بعد ناهار و چند ساعتی استراحت به سمت خانه حرکت می کنیم تا به موقع برای دیدن فوتبال ایران – بحرین در خانه باشیم.

راستی نگفتم ما دیروز صبح پنج شنبه وارد این محل شدیم و شب را در اینجا البته کمی بالاتر از اینجایی که من توصیفش کردم خوابیدیم که توصیف اتفاقات دیروز و دیشب و امروز صبح را در یک فرصت مناسب توضیح می دهم .

فعلا می خوام تا بچه ها ناهارم را نخوردند بروم و ناهارم را نوش جان کنم که فکر می کنم تن ماهی با نوشابه و مخلفات باشد .

پس تا بعد ...

 

( این عین نوشته های من در تاریخ 23/6/80 بود و چون دوست نداشتم تغییرش بدم جملات عامیانه نوشته نشده و کاملا کتابیه

خوب دوست داشتم طبیعی باشه بون دخل و تصرف . حالا وقایع روز و شب ما قبل اون و صبح همون روز رو تو یه فرصت دیگه می نویسم . )

 

         

 

      

می بارد باز باران

 ابتدا ۶ دی تولد خودمو تبریک میگم  وبه به افتخار این روز این شعرو آپ میکنم

                                                        باران                   

می بارد باز باران

در مسیر کوهساران

زیر باران باید رفت

جور دیگر باید گشت

چترها را باید بست

دل به دریا باید زد

خیس باید گشت

دل و جان باید شست

شویش زیبایست

 زیر باران شستن

مهد دل پاکی هاست

زیر باران گشتن

سرزمینم اما مهد این پاکی هاست

دل غمین است حالا زین سبب انجا نیست

جور دیگر باید رفت

دل به سویش باید داد

 

شعری از دوست به دوست

                                                   دوستت دارم

نمی دونم دوست دارم یا نه

                                   نمی دونم این عادت یا عشق

نمی دونم چی کار کنم با تو

                                   نمی دونم چی کار کنم با عشق

تو با منی اما نه از دیروز

                                    تو با منی اما نه تا فردا

یه روز می ری اما نه با این حرف

                                    یه روز می ری اما نه از حالا

کنارمی چقدر ازم دوری

                                    کنارتم چقدر بهت نزدیک

تو اشنا غریبه ای انگار

                                    ستاره ای اما چقدر تاریک

                                 * *  * *

نمی دونم دوست دارم یا نه

                                    نمی دونم این عادت یا عشق

نمی دونم چی کار کنم با تو

                                    نمی دونم چی کار کنم با عشق

تو با منی اما نه از دیروز

                                    تو با منی اما نه تا فردا

یه روز می ری اما نه با این حرف

                                     یه روز می ری اما نه از حالا

دروغه هر دوست دارم با تو

                                     غروب عاشقانه ام با تو

یکی میون جادمون گم شد

                                     نمی دونم که اون منم یا تو